Rozdział 4

- Niall....- wyszeptała
______________________________


Ann

Nie wierzyłam, że go kiedyś jeszcze spotkam. Kilka razy mrugnęłam upewniając się, że to nie sen. Gdy dokończyliśmy sprzątać, udaliśmy się do stołu.
- Dzięki- powiedziałam do Nialla, niesfornie się uśmiechając
- Nie ma za co- uśmiechnął się promiennie.
- Zayn, Louis,Harry, Liam, poznajcie Ann- przedstawił nas sobie Niall.
Impreza się rozkręcała, tańce, coraz to większe dawki alkoholu dodające nam pewności siebie. W którymś momencie Niall zapytał - Zatańczysz?
- Z przyjemnością panie Horan. 
Udaliśmy się na środek parkietu, właśnie puścili More than this, uśmiechnęłam się, chyba będzie to nasza piosenka.
- To chyba przeznaczenie- szepnął Niall.
Wtuliłam się w jego ramiona, on oplótł mnie nimi, oparłam głowę na jego ramieniu. Kołysaliśmy się w rytm melodii. Czułam się bezpieczna, jak by mu na mnie zależało, lecz wiedziałam, że zapewne tak nie jest.. 
- Tęskniłem.
Te słowa mnie ocuciły.
- Niall, słaby żart.
- Ann, naprawdę...
Popatrzyłam w jego oczy, można było z nich wyczytać, że mówi prawdę i mu zależy. Wzruszyłam się, on powoli się zbliżał do mojej twarzy, czułam się jakby byliśmy tylko tutaj w dwójkę, Niall był już bardzo blisko swojego celu, stanęłam na palcach, żeby mu to ułatwić. Ten pocałunek był niezwykły, nieziemski. Miałam wielu chłopaków ale żaden nie wczuwał się tak jak on, nie całował z taką pasja jak i zaangażowaniem. Gdy już skończyliśmy uśmiech pojawił się na naszych ustach. Niall złapał mnie za rękę minutkę później byliśmy już  w ścieżce prowadzącej do ogrodu. usiedliśmy na ławeczce. Zagryzłam wargę. 
- Ann.. ? 
- Hym?
- Wiem, że znamy się tylko jeden dzień, ale ten tydzień kiedy cię nie widziałem wariowałem, czuję jak bym znał cię od lat... Ja ... naprawdę cie lubię. Chyba się zakochałem..- mówił to ze spuszczoną głową.
 Byłam w  szoku, nie dowierzałam, że ktoś taki jak Niall może w ogóle spojrzeć na mnie, a co dopiero żeby mi coś takiego mówił.
- Niall, uszczyp mnie- wziął lekko moją rękę i mnie uszczypnął.
- Ann, powiedź coś- chciałam coś powiedzieć, lecz nie mogłam z siebie nic wydusić.
- Zapomnij, wiedziałem, że tak będzie. Zresztą jak zwykle.... lecz miałem nadzieję... po prostu zapomnij.
- Niall -w końcu udało mi się wydusić. Popatrzyłam w jego oczy, które były zaszklone. Pochyliłam się i lekko pocałowałam go w usta. On natychmiast oddał pocałunek. Niall zaplótł ręce na mojej szyi i oparł nasze czoła  o siebie.
- Będziesz tylko moja?- pokiwałam głową na znak, że się zgadzam. Oboje się zaśmieliśmy się. 
- To co wracamy? - zaproponował
- Tak, trochę zimno się robi- ściągnął swoją marynarkę i założył na moje ramiona.
- Dzięki- dałam mu buziaka w polik.
Weszliśmy do domu, gdzie tłum ludzi się bawił. Podeszliśmy do stolika gdzie siedzieli chłopcy i Edd. Zaczęli gwizdać, nie wiedziałam dlaczego, po chwili się zorientowałam, że Niall mnie obejmuje. Ja się tylko uśmiechnęłam i walnęłam buraka. 
- Stary tylko wiesz, jeśli ją skrzywdzisz, będziesz miał ze mną do czynienia- powiedział Edd
- Nie sądzę, że mógłbym to zrobić Ann- odpowiedział Niall.
- Dobra odpowiedź.
Przytuliliśmy się i dałam mu buziaka.
- Chcesz coś do picia?- zapytał.
- Nie, właściwie to jestem zmęczona, będę zbierała się do domu.
- Zawiozę cię.
- Okej.
Udaliśmy się do samochodu. Po jakimś czasie staliśmy pod domem, po chwili zorientowałam się że nie pod moim. Zrobiłam pytającą minę.
- Zapraszam- powiedział Niall.
Byłam taka zmęczona, że nie miałam siły protestować. Weszliśmy do pięknego domu.
- Chcesz coś do jedzenia, picia?- zaoferował.
- Poproszę wodę jeśli masz.
- Pewnie poczekaj chwilkę.
Po minutce Niall wrócił z dwoma szklankami wody. Udaliśmy się na piętro do jego pokoju. Miał duże łóżko, szafę, biurko, jak u każdego nastolatka. Na szafkach miał zdjęcia. Podeszłam do jednej ramki. Był tam mały Niall, słodziasny. Zaśmiałam się pod nosem. Ktoś oplótł mnie rękami od tyłu.
- Śmiejesz się ze mnie? - zapytał
- Nie, oczywiście, że nie, nie śmiałabym nawet- wybuchłam śmiechem.
- Nie grzeczna dziewczynka- powiedział to i przyssał mi się do szyi. Aww Niall pomyślałam.
- Mam prośbę 
- Tak? Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem księżniczko- zaśmialiśmy się oboje na tą odpowiedź.
- Możesz mi dać jakieś dresy nie jest mi za bardzo wygodnie w tej sukience. 
- Pewnie- otworzył szafę i dał mi podkoszulek z napisem ''free hugs'' i czarne getry.
- Dziękuje, a gdzie mogę się przebrać? - zapytałam 
Niall pociągnął mnie na korytarz i wskazał na łazienkę. Szybciutko się przebrałam, zmyłam makijaż i odkleiłam plaster z policzka i wróciłam do pokoju Nialla, który był w samym dole od dresu. Wpatrywałam się w jego nieskazitelny nagi tors.
- Możesz mi dać jeszcze coś?
- A co za to będę miał?
- Przytulas?
- Ehm
- Całus?
- Oki- ożywił się.
- Więc, czego potrzebujesz ?
- Mógłbyś mi dać plaster?
- Zaraz wracam.
Po chwili przyniósł mi plaster. Wyciągnęłam rękę.
- Usiądź- usiadłam jak poprosił, odkleił plaster i przykleił mi go na policzek.
- Dziękuje- powiedziałam.
- Ekhmhmh 
- Tak ?
- Coś chyba miałem dostać?- zrobiła pytającą minę, choć dobrze wiedziałam o co mu chodzi.
Niall przyciągnął mnie do siebie, ręce oparłam na jego ciepłym torsie. Musnęłam jego usta i się   oderwałam, zrobił on smutną minkę, która mnie rozbawiła.
- Znowu się ze mnie śmiejesz- powiedział.
- Nie, nie.
Weszliśmy pod pierzynę, Niall przysunął mnie koło siebie tak, że stykaliśmy się, oplótł mnie swoimi ramionami. Czułam się bezpieczna i kochana jak nigdy, Niall pocałował mnie we włosy i życzył kolorowych snów ja zrobiłam to samo i po chwili zasnęliśmy.  


__________________________________________________________________

2 komentarze = następny rozdział

Ponieważ, nie wiem czy wgl ktoś to czyta :)

Jeśli chcesz być powiadamiana zostaw swojego twittera, gg lub pocztę w kom.